Haukur Sigurjónsson

Flestir hafa lent í því að fá á sig FIT kostnað heima á Íslandi, hann er um 750 krónur á hverja færslu ef ég man rétt.  Þetta getur safnast frekar hratt upp hjá fólki og orðið að töluverðum pening sem bankarnir fá í sinn vasa.  Þegar ég vann í banka þá lenti maður oft í því að viðskiptavinir voru brjálaðir yfir því hvað FIT kostnaðurinn var hár og man ég eftir einum sem þurfti að borga 800 krónur fyrir einn tyggjópakka.  Hann ætti að koma til Bretlands og prufa að fara yfir á reikningnum sínum.  Hér innheimta bankarnir allt að 38 pund (4600 ISK) í FIT kostnað.  Ein stelpa fór 37 pence (45 ISK) yfir á reikningnum sínum og fékk strax 25 punda (2500 ISK) FIT kostnað.  Þá er ekki talað umvextina og önnur gjöld sem bankarnir rukka viðskiptavinina sem laga ekki yfirdráttinn strax. Núna er svo komið að það er búið að kæra bankana fyrir okurstarfsemi, neytendasamtök vilja meina að bankarnir fari langt út fyrir þann raunverulega kostnað sem þeir þurfa að bera við að innheimta skuldina.  Enda gera þeir eflaust ekki mikið meira en að senda fólki eitt bréf. 

Ef skuldin er ekki greidd strax þá getur hún margfaldast á tildurlega skömmum tíma. Ég sá dæmi um mann sem fór yfir um 5 pund og var skuldin kominn í tæp 600 á 2 mánuðum.  Þegar maður er kominn í þannig mál þá byrja bankarnir víst heldur betur að ganga á eftir manni við innheimtu.  Ég man fyrir nokkrum mánuðum las ég að kona vann mál fyrir dómstólum þar sem hún kærði bankann fyrir áreiti og að leggja sig í einelti og náði konan að hafa töluverða upphæð af bankanum í skaðabætur.  Einkennilegt að maður ákveður að stofna til skuldar við bankann (án hans samþykki) sleppa því síðan að borga skuldina til baka og kæra síðan bankann þegar hann reynir að rukka mann um skuldina. 

Ég held að Íslendingar geti nú bara verið ánægðir með bankana sína og þakka bara fyrir að þeir rukki mann ekki meira eða jafnvel leggi mann í einelti.  

Nágranninn minn hefur verið að vinna í garðinum hjá sér undanfarnar vikur og ekki veitti af þar sem það var greinilegt að það hafði ekki verið gert í mörg ár.  Í dag komu síðan menn og felldu öll trén hjá honum.  Það magnaða var að þegar þeir fóru kom minn maður út og bjó til tvo hauga úr öllu draslinu, mest sina, og kveikti í því.  Hann ákvað að það er góð hugmynd að brenna sinu í miðju íbúðarhverfi í norður London.  Reyndar verð ég að segja að það var eins og að hann væri mikill fagmaður í þessu og vissi alveg hvað hann var að gera.  Við urðum ekkert smeyk þó að það voru bara um 8 metrar frá bálinu að húsinu okkar, við þurftum bara að vera snögg að loka öllum gluggum.

Jæja þá er maður byrjaður að blogga.  Ég veit nú ekki hversu vel ég mun standa mig í þessu, við sjáum bara til með það.  Ég mun svona fyrst og fremst tala um það sem verður fyrir vegi mínum hérna í London þar sem við erum búsett. 
Konan mín hefur verið að blogga í töluverðan tíma núna og því ákvað ég svona að prófa þetta, en við sjáum til hvað ég endist.